به آتش کشیدن «فرخنده» رویداد دلخراش و هولناک در تاریخ افغانستان

به آتش کشیدن «فرخنده» رویداد دلخراش و هولناک در تاریخ افغانستان

فرخنده؛ لحظاتي قبل از سوزانده شدن

ددمنشان درکابل باردیگر ترکیب کامل از داعشیت وطالبانیت را باکشتن یک زن بی پناه وسپس به آتش کشیدن جسد او، به نمایش گذاشت.

فرخنده، قربانی جهل، تعصب و احساسات یکتعداد انسان سنگدل و داعش اندیش گردید. کابل بار دیگر نتوانست خصومت وخشونت دیرینه اش را بازن فرونگه دارد، کابل شهری است که درآن زنان بی شمار مورد تجاوز قرار گرفت، دربرهه ی ازتاریخ، زن درکابل درحصار «برقع» درآمد و وادار گردید که در درون خانه بماند، درخانه زندگی کند درخانه بزاید ودرخانه بمیرد، زنان بسیاری درکابل سربریده شد، بی شمار زنان دربازار کابل بعنوان برده وکنیز، عرضه گردید.

اما فاجعه ی دلخراش وتکاندهنده ی اخیر که درآن فرخنده طعمه شد وقربانی گردید واستخوان های بدنش در زیرچکمه های جهل و تعصب و خرافات شکست و درآتش جهل سوخت و دود شد و درهوا رفت، صحنه ی بس تکاندهنده ی بود اماتکاندهنده تر از آن این بود که چنین فاجعه ای نه در دوران امارت طالبان ونه در (رقه) و (موصل) بلکه درکابل و در زمانی اتفاق می افتد که در آن سخن از حقوق زن، وحدت ملی ودموکراسی، سرزبانها است. فرخنده درمکانی قربانی شد که درآن مرکز کمیسیون مستقل حقوق بشر فعال است، پارلمان وجود دارد وهمگان سخن از قانون وقانونمداری می زنند. اما درآن لحظه ی که فرخنده باصورت پرازخون وموهای پریشان درمیان انبوه از داعش صفتان، آخرین نفسهایش را می کشید، کمسیون مستقل حقوق بشر درکابل تعطیل بود، پارلمانی وجود نداشت دیگر کسی درآن لحظه ازقانون سخن نمی راند حتی پولیس که اعمال کننده ی آتوریته ی مشروع وحامی قانون وحافظ جان مردم است، درآن لحظ تنها نظاره گر جان دادن فرخنده در زیرضربات ددمنشان داعش صفت بود. فرخنده قربانی شد واستخوانهای شکسته اش روی شانه های زنان کابل بدرقه گردید اما خاطره ی دلخراش وغمگینش همواره در اذهان باقی خواهد ماند.

فاجعه ی تکاندهنده ی فرخنده، چهره ی عریان فضای فکری وفرهنگی افغانستان را بصورت روشن به نمایش گذاشت که تنها مفاهیم کلیشه ی ودهن پرکنی چون، آزادی، حقوق بشر، دموکراسی و حقوق زن وارزشهای انسانی وسکولاریزم  ولاس زدن باچنین سوژه های، تنها پوشاندن چهره ی ددمنشانه درزیر لفافه ی چنین واژه ها بوده است. اگر دولت وحدت ملی به دولت ناکار آمد مبدل می گردد وپارلمان جایی برای تفریح و به بحث گرفتن مسایل شخصی می شود واز همه وحشتناک تر، اندیشدن و عقلانیت و خرد، مهر تایید می شود برجهل و خرافات وتعصب، جایی تعجب برای وقوع چنین فاجعه های وحشتناک باقی نمی گذارد.