حقیقت‌یابی رویداد جلریز
۸صبح٬
رویداد جلریز نیاز به حقیقت‌یابی دارد. سربازانی که از این رویداد زنده بیرون شده‌اند، می‌گویند که واحد پولیس نظم عامه که در ساحه مستقر بود، به حمایت پوسته‌های پولیس‌های محلی نیامد. درخواست‌های مکرر سربازان پولیس محلی جلریز برای فرستادن نیروی تقویتی هم بی‌جواب ماند. هیچ مقامی در وزارت داخله و دیگر وزارت‌خانه‌های قوای مسلح حاضر نیست در این مورد توضیح بدهد که چرا از سربازان پولیس محلی در جلریز حمایت نشد. بدتر از همه این‌که شماری تصور می‌کنند که سربازان پولیس محلی در جلریز به‌دلیل تعلق‌شان به یک تبار مشخص تنها گذاشته شدند.
رویداد جلریز نیاز به حقیقت‌یابی دارد. سربازانی که از این رویداد زنده بیرون شده‌اند، می‌گویند که واحد پولیس نظم عامه که در ساحه مستقر بود، به حمایت پوسته‌های پولیس‌های محلی نیامد. درخواست‌های مکرر سربازان پولیس محلی جلریز برای فرستادن نیروی تقویتی هم بی‌جواب ماند. هیچ مقامی در وزارت داخله و دیگر وزارت‌خانه‌های قوای مسلح حاضر نیست در این مورد توضیح بدهد که چرا از سربازان پولیس محلی در جلریز حمایت نشد. بدتر از همه این‌که شماری تصور می‌کنند که سربازان پولیس محلی در جلریز به‌دلیل تعلق‌شان به یک تبار مشخص تنها گذاشته شدند.
معاون رییس‌جمهور و معاون رییس اجرایی هم اعلامیه‌هایی نشر کردند و از حکومت انتقاد کردند. وقتی معاونان هر دو بزرگوار از حکومت انتقاد می‌کنند، سوالی که ذهن هر کس را می‌آزارد این است که پس حکومت کی است و چه کسی حکومت می‌کند. وزارت داخله باید روایت سربازان بازمانده از رویداد جلریز را بشنود. به رییس‌جمهور و رییس اجرایی هم لازم است تا روایت این سرباز را بشنوند و بعد آن را با روایت فرمانده پولیس نظم عامه که در ساحه مستقر است، مقایسه کنند. باید روشن شود که چرا در مدت سی ساعت جنگ، کسی به داد سربازان پولیس محلی نرسید.
باید افکار عمومی بداند که حقیقت چیست. سربازان بازمانده از رویداد جلریز می‌گویند که آنان کشف کرده بودند که ستیزه‌جویان طالب، در جا‌های مشخص، محلات تجمع درست کرده بودند تا به پوسته‌های پولیس‌های محلی حمله کنند. سربازان می‌گویند که این معلومات را در اختیار مقام‌های بلندپایه پولیس ملی مستقر در ساحه قرار داده بودند، اما هیچ کمکی به آنان نرسید. این موضوع سوال‌های جدی دیگری برمی‌انگیزد. وقتی کشف شده بود که طالب حمله می‌کند، چرا برای دفع این حمله تدابیر لازم گرفته نشد؟ طالب ناگهانی و بی‌خبر نیامده بود. پوسته‌های اطلاع داشتند که دشمنان مسلح برای کشتن‌شان آمادگی می‌گیرند، اما وزارت امور داخله هیچ نوع آمادگی برای مقابله با این حمله احتمالی نداشت. به این پرسش هم باید پاسخ داده شود.
این تنها روایت سربازان بازمانده از جنگ نیست. اعضای شورای ولایتی میدان‌وردک هم در نشست خبری‌ای که در واکنش به رویداد جلریز برگزار کردند گفتند که مقام‌های محلی از حمله طالبان به پوسته‌های پولیس محلی آگاهی داشتند. این نمایندگان هم گفتند که در جریان سی ساعت جنگ، هیچ مرجعی به فریاد سربازان پولیس محلی در جلریز نرسید.
دیروز اعلام شد که رییس‌جمهور یک کمیته حقیقت‌یاب را موظف کرده تا رویداد جلریز را بررسی کند. حقیقت‌یابی در مورد رویداد جلریز یک نیاز است، اما کمیته‌های حقیقت‌یاب در گذشته هم تشکیل شده است ولی افکار عمومی در مورد نتایج کار این کمیسیون‌ها بی‌اطلاع است. به‌نظر می‌رسد که گزارش‌های تمام این کمیته‌ها بایگانی شده‌اند و کسی از آن چیزی نمی‌داند. انتظار افکار عمومی از حکومت این است که این بار متفاوت عمل کند و نتایجی را که کمیته حقیقت‌یاب به آن می‌رسد، رسانه‌ای سازد. رسانه‌ای‌سازی این نتایج افکار عمومی را کمک می‌کند تا داوری دقیقی کند.
رویدادهایی نظیر رویداد جلریز نوعی بی‌اعتمادی‌های سیاسی و قومی هم خلق می‌کند. رسانه‌ای‌سازی نتایجی که کمیته حقیقت‌یاب به آن می‌رسد سبب می‌شود که این بی‌اعتمادی‌ها به حد‌اقل برسد. شخص رییس‌جمهور، رییس اجرایی، وزیر داخله و رییس ارکان حرب اردو باید در مورد رویداد جلریز به مردم معلومات ده
باید افکار عمومی بداند که حقیقت چیست. سربازان بازمانده از رویداد جلریز می‌گویند که آنان کشف کرده بودند که ستیزه‌جویان طالب، در جا‌های مشخص، محلات تجمع درست کرده بودند تا به پوسته‌های پولیس‌های محلی حمله کنند. سربازان می‌گویند که این معلومات را در اختیار مقام‌های بلندپایه پولیس ملی مستقر در ساحه قرار داده بودند، اما هیچ کمکی به آنان نرسید. این موضوع سوال‌های جدی دیگری برمی‌انگیزد. وقتی کشف شده بود که طالب حمله می‌کند، چرا برای دفع این حمله تدابیر لازم گرفته نشد؟ طالب ناگهانی و بی‌خبر نیامده بود. پوسته‌های اطلاع داشتند که دشمنان مسلح برای کشتن‌شان آمادگی می‌گیرند، اما وزارت امور داخله هیچ نوع آمادگی برای مقابله با این حمله احتمالی نداشت. به این پرسش هم باید پاسخ داده شود.
این تنها روایت سربازان بازمانده از جنگ نیست. اعضای شورای ولایتی میدان‌وردک هم در نشست خبری‌ای که در واکنش به رویداد جلریز برگزار کردند گفتند که مقام‌های محلی از حمله طالبان به پوسته‌های پولیس محلی آگاهی داشتند. این نمایندگان هم گفتند که در جریان سی ساعت جنگ، هیچ مرجعی به فریاد سربازان پولیس محلی در جلریز نرسید.
دیروز اعلام شد که رییس‌جمهور یک کمیته حقیقت‌یاب را موظف کرده تا رویداد جلریز را بررسی کند. حقیقت‌یابی در مورد رویداد جلریز یک نیاز است، اما کمیته‌های حقیقت‌یاب در گذشته هم تشکیل شده است ولی افکار عمومی در مورد نتایج کار این کمیسیون‌ها بی‌اطلاع است. به‌نظر می‌رسد که گزارش‌های تمام این کمیته‌ها بایگانی شده‌اند و کسی از آن چیزی نمی‌داند. انتظار افکار عمومی از حکومت این است که این بار متفاوت عمل کند و نتایجی را که کمیته حقیقت‌یاب به آن می‌رسد، رسانه‌ای سازد. رسانه‌ای‌سازی این نتایج افکار عمومی را کمک می‌کند تا داوری دقیقی کند.
رویدادهایی نظیر رویداد جلریز نوعی بی‌اعتمادی‌های سیاسی و قومی هم خلق می‌کند. رسانه‌ای‌سازی نتایجی که کمیته حقیقت‌یاب به آن می‌رسد سبب می‌شود که این بی‌اعتمادی‌ها به حد‌اقل برسد. شخص رییس‌جمهور، رییس اجرایی، وزیر داخله و رییس ارکان حرب اردو باید در مورد رویداد جلریز به مردم معلومات ده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر